Zarówno w zajęciach muzykoterapii prowadzonych przez naszych specjalistów, jak podczas ćwiczeń przeznaczonych do pracy w domu, korzystamy ze specjalnie opracowanych kompozycji. Dla dzieci z wszczepionym implantem i dla ich rodziców (opiekunów) obcowanie z muzyką powinno dawać radość, bo wówczas efekty terapeutyczne są najlepsze.
Czym są kompozycje do słuchania w domu?
Na koncerty muzyki pasywnej, jak nazwaliśmy specjalnie stworzone kompozycje wchodzące w skład Teatru Instrumentalnego, składają się utwory wokalne i takie, w których słychać wyłącznie instrumenty. Wszystkie kompozycje zostały tak opracowane, żeby pacjent mógł usłyszeć zróżnicowanie dźwięków, tonów czy szerszego tła muzycznego.
Z naszych doświadczeń wynika, że najlepsze efekty osiąga się przy słuchaniu jej przez co najmniej 15 minut dziennie. Ważne, by muzyka stanowiła tło innych czynności. Oczywiście terapia ma sens tylko wtedy, kiedy pasywne słuchanie zostaje wsparte aktywnymi ćwiczeniami na zajęciach z muzykoterapeutą w naszym ośrodku.
W kompozycjach zastosowano wiele instrumentów. Pacjenci mogą usłyszeć, m.in.: flet, fortepian, skrzypce i inne znane instrumenty. Ponadto kolejność następowania po sobie instrumentów muzycznych nie jest przypadkowa – została precyzyjnie opracowana do celów terapeutycznych.
Jak odnaleźć się w świecie dźwięków
Dzieci z niedosłuchem nie są w stanie rozwinąć skutecznie zdolności mówienia. Wszystko dlatego, że ich centralny układ nerwowy otrzymuje za mało bodźców, by zbudować struktury odpowiedzialne choćby za rozwój mowy.
Aparat słuchowy czy wszczepienie implantu to zaledwie etap leczenia, a nie jego finał. Wystarczy uświadomić sobie, że mózg dzieci z niedosłuchem nie umie rozróżniać i selekcjonować dźwięków, np. oddzielać tych istotnych od gwaru czy szumu w tle toczącej się rozmowy. Dlatego właśnie w czasie muzykoterapii uczymy mózg dzieci z implantem, w jaki sposób ma słyszeć i rozróżniać poszczególne dźwięki.
W kompozycjach wchodzących w skład Teatru Instrumentalnego dzieci mogą usłyszeć wiele instrumentów, jak flet, fortepian czy skrzypce. Ściśle zaplanowana zostaje ich kolejność, tak by osiągnąć największe zróżnicowanie dźwięków i częstotliwości, na przykład w kompozycji najpierw mamy uderzenie w bębny, potem w trójkąt, a po dźwiękach fletu wchodzi kontrabas.
Do tego dodajemy odgłosy niemuzyczne, jak choćby szum morza – zbliżony do tzw. szumu różowego, który wpływa kojąco na słuch człowieka i pozwala mu się wyciszyć. Z kolei odgłosy zwierząt, którym w postprodukcji zostały dodane pasma i tony składowe, są głośniejsze niż muzyka w tle.
Co jeszcze składa się na różnorodność kompozycji? Odgłosy miasta, czyli ruch samochodów, ale i wykorzystanie zmienności tempa i różnych częstotliwości.
Teatr Instrumentalny to słuchowisko muzyczne, które wprowadza dzieci po operacji wszczepienia implantu w świat dźwięków, ucząc je rozróżniać te ważne od będących w tle. Dzięki czemu odnajdywanie się w rzeczywistości zróżnicowanych, atakujących dźwięków, nie stanowi szoku, ale pozwala krok po kroku nauczyć się filtrowania oraz rozumienia, co oznaczają dźwięki, które do nas docierają.
